Week 6, toen was het onze beurt

Deze week helaas geen voortgang update. Gister was mijn afspraak om te wegen, maar Corona heeft ons huisje gevonden. Dus snel geappt en de producten besteld. Benieuwd wat er volgende week dan op de weegschaal staat. Mijn man ziet echt al een verschil, zelf zie ik het nog steeds niet. 

Doordat ik mij zo ziek voelde had ik nog wat over, het lukte mij soms niet om te eten. Was daar te moe, te ziek voor. Er waren avonden dat ik voor de kinderen al in bed lag. Van ons gezinnetje heb ik Covid het hardste te pakken. Van flinke verkoudheid en beetje hoesten, ook mega hoofdpijn, keelpijn en benauwdheid.

Inmiddels zijn de meeste klachten wel weg. Maar ben nog wel behoorlijk benauwd en energieloos. Als ik de trap oploop naar onze slaapkamer op zolder, ben ik flink buiten aden moet ik echt bijkomen. Even pas op de plaats, hopelijk komt mijn energie weer terug. 

Esmee heeft geen klachten meer en mag de quarantaine uit, maar ja wij zitten er nog in dus dat wordt hem helaas niet voor haar. Ze zal blij zijn als ze weer lekker naar school kan, dat is zoveel fijner dan hier opgehokt zitten. 

De kleintjes zijn wel nog flink verkouden, maar dat zijn ze al weken... het houdt maar niet op. 

Martijn hoest nog flink, maar lijkt er verder geen klachten meer van te hebben. 

Met mijn handen gaat het de laatste dagen redelijk gelukkig. Wel heb ik een verwijzing voor Neurologie gehad, zodat er even goed naar gekeken kan worden. Na de Fysio had ik ook mega veel pijn van mijn nek, schouders en bovenrug. Maar ook dat is nu redelijk weggetrokken. Sinds een week heb ik een pittenzak nekkussen. Wat een uitvinding is dat, heerlijk. Even lekker ontspannen en merk dat dit goed doet voor mijn nek en schouders. 

Hopelijk kan ik volgende week weer schrijven over het afval avontuur en staat er een getal wat minder is dan wat er voor stond. We gaan het zien.

Week 5, vallen en weer opstaan

Nadat het vorige week wat tegen viel, was er nu toch weer een mooie klapper op de weegschaal: 1,8 kg eraf. Mijn moeder zei dat ze het al aan mij begon te zien, zelf zie ik het nog totaal niet. Wel merk ik het aan mijn broek. Vond een paar weken terug een oude maat 44 en die paste ik al, maar nu heb ik toch echt een riem nodig want hij zakt steeds af. Inmiddels is er al meer dan 7 kg af, echt super blij dat het zo lekker gaat. Bekijk hier mijn voortgang.

In mijn vorige blogs schreef ik al over dat ik steeds zo'n pijn aan mijn handen had. Ik kon niet eens de kleintjes oppakken om te knuffelen. Nadat ik voor de zoveelste keer s'nachts van de pijn heb wakker gelegen en ik weer niks kon, ben ik toch maar langs de huisarts gegaan. Dit was maar goed ook. Na onderzoeken kwam eruit dat ik in beide handen/polsen het Carpal Tunnel Syndroom heb. Daar zijn we dan weer mooi klaar mee. Voor nu moet ik sowieso s'nachts spalken om en als ik pijn heb mag dit overdag ook. Wordt het erger krijg ik injecties of moet ik zelfs geopereerd worden. Dat was nou net iets waar ik niet op zit te wachten, maar die pijn is ook niet vol te houden. Voor de pijn in mijn nek/schouders/rug krijg ik fysio, dat zit gewoon moervast. Waarschijnlijk door het verkrampen door de pijn en daardoor de kleintjes verkeerd vasthouden.

Een mooie afsluiter van de week was toch wel de verjaardag van onze oudste dochter. 5 jaar is ze geworden. Een vriendin van mij had een taart voor haar gemaakt, maar daar mocht ik niks van eten deze keer. Uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat de taart erg lekker was. Ze heeft een heerlijke verjaardag gehad. Zondag was het feest met haar opa en oma's, ook haar oudtante is langs geweest met cadeautjes en binnenkort komt er nog meer visite. Leuke feestmaand met heel veel verleidingen, maar ik ben sterk. Als mijn doel bereikt is dan mag ik er ook weer van. 

Op naar een nieuwe week. Wat zal er volgende week op de teller staat? 95 kg misschien? Zou weer een mooie mijlpaal zijn.