Week 5, vallen en weer opstaan

Nadat het vorige week wat tegen viel, was er nu toch weer een mooie klapper op de weegschaal: 1,8 kg eraf. Mijn moeder zei dat ze het al aan mij begon te zien, zelf zie ik het nog totaal niet. Wel merk ik het aan mijn broek. Vond een paar weken terug een oude maat 44 en die paste ik al, maar nu heb ik toch echt een riem nodig want hij zakt steeds af. Inmiddels is er al meer dan 7 kg af, echt super blij dat het zo lekker gaat. Bekijk hier mijn voortgang.

In mijn vorige blogs schreef ik al over dat ik steeds zo'n pijn aan mijn handen had. Ik kon niet eens de kleintjes oppakken om te knuffelen. Nadat ik voor de zoveelste keer s'nachts van de pijn heb wakker gelegen en ik weer niks kon, ben ik toch maar langs de huisarts gegaan. Dit was maar goed ook. Na onderzoeken kwam eruit dat ik in beide handen/polsen het Carpal Tunnel Syndroom heb. Daar zijn we dan weer mooi klaar mee. Voor nu moet ik sowieso s'nachts spalken om en als ik pijn heb mag dit overdag ook. Wordt het erger krijg ik injecties of moet ik zelfs geopereerd worden. Dat was nou net iets waar ik niet op zit te wachten, maar die pijn is ook niet vol te houden. Voor de pijn in mijn nek/schouders/rug krijg ik fysio, dat zit gewoon moervast. Waarschijnlijk door het verkrampen door de pijn en daardoor de kleintjes verkeerd vasthouden.

Een mooie afsluiter van de week was toch wel de verjaardag van onze oudste dochter. 5 jaar is ze geworden. Een vriendin van mij had een taart voor haar gemaakt, maar daar mocht ik niks van eten deze keer. Uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat de taart erg lekker was. Ze heeft een heerlijke verjaardag gehad. Zondag was het feest met haar opa en oma's, ook haar oudtante is langs geweest met cadeautjes en binnenkort komt er nog meer visite. Leuke feestmaand met heel veel verleidingen, maar ik ben sterk. Als mijn doel bereikt is dan mag ik er ook weer van. 

Op naar een nieuwe week. Wat zal er volgende week op de teller staat? 95 kg misschien? Zou weer een mooie mijlpaal zijn.